Wilcze Serca

(http://digart.img.digart.pl/data/img/vol5/87/1/miniaturki400/6427928.jpg)

Można tu odpoczywać jak i polować na pumy.. Uwaga aby polować na pumę trzeba być bardzo ostrożnym i musi na nią polować mniej więcej 3 wilki...

Weszłam i usiadłam na środku polany. Oglądałam ptaki latające z drzewa do drzewa.

- O cześć, a przyszłam tutaj trochę odpocząć, pomyśleć - odpowiedziałam spoglądając na Lunę.

- Nie spokojnie, możesz zostać - powiedziałam.

_ Niewiem, lubię tutaj wszystkie miejsca. - odpowiedziałam po chwili namysłu.

Wstałam i przeciągnełam się.
- przepraszam cię, ale jestem już zmęczona, wrócę już do jaskini. - powiedziałam i skierowałam się w kierunku mojej jaskini.

Wyszłam

Weszłam i wskoczyłam na duży kamień. Oglądałam jak chmury rozświetlane co jakiś czas błyskiem zbliżały się coraz bliżej. Gdy były już nade mną poczułam delikatne krople. Zamknełam oczy i uniosłam pysk w górę. Dźwięki grzmotów były dla mnie najwsapanialszą muzyką, a w połączeniu z piorunami, które na chwile oświetlały cały świat wokół były wspaniałym spektaklem. Nieopodal uderzył piorun. Przez ułamek sekundy widziałam wyraźnie każdą krople wody, która pruła na ziemię. Wiatr szumił wśród liści pobliskich drzew. Poczułam jakbym mogła tutaj już na zawsze oglądając pioruny, moknąc i przysłuchując się grzmotom.

Myślałam o tym, czy uda mi się zostać przyjaciółką z Ophą. Była ona bardzo zamknięta w sobie, nie towarzyska. Bc może lubiła taka być, ale chciałam ją zmienić. Osoba zamknięta w sobie, bez przyjaciół, bez dobrych wspomnień umrze w łzach. bycie nietowarzyskim do  zadawanie bólu samemu sobie i osobom wokół siebie. Wiedziałam o tym dobrze i właśnie dlatego zmieniłam się, właśnie dlatego chcę zmienić Ophę, ale jeśli ktoś czegoś nie chce nie da się tego zrobić. Opha nie wyglądała na taką, która chciała mieć przyjaciół, a może mi się tylko wydawało?

Spokojnie i ostrożnie wylądowałam na ziemi. Próbowałam nie upaść, bo na moim ramieniu nadal siedziała czerwona wiewiórka.

Nadal siedziałam z zamkniętymi oczami. Słuchałam grzmotów, które już się oddalały. Deszcz przestał padać. Byłam cała przemoknięta.

Przez deszcz schowałam wiewiórkę pod skrzydło, aby nie zmokła. Zobaczyłam Lucy. Podeszłam i szepnęłam.
-Lucy? Słuchasz grzmotów?-Zapytałam dalej patrząc na wiewiórkę.

Usłyszałam głos Illi i powoli otworzyłam oczy. Stała ona obok mnie z "czymś" pod skrzydłem.
- Tak - powiedziałam cicho.

Położyłam się obok niej. Rozłożyłam jedno skrzydło nad wiewiórką aby nie zmokła..

(http://mfrost.typepad.com/cute_overload/images/squirreltastic.jpg)

- Myślisz, że uda mi się zaprzyjaźnić z Ophą? - zapytałam.

-Raczej, tak- Powiedziałam składając skrzydło i biorąc wiewiórkę na ramię. Ona zeszłą ze mnie i usiadła na łapie Lucy i zaczęła jej lizać nos.

Zdziwiłam się na widok wiewiórki.
- Co ona tu robi? - zapytałam.

-Jaaa... Sama nie wiem. Przy wodospadzie. Przyszła do mnie i usiadła mi na ramieniu więc ją zabrałam. No popatrz jest taka słodziutka.-Pokazałam wiewiórkę

- No śliczna, ale ma wielkie oczka - powiedziałam z uśmiechem, a wiewiórka wskoczyła mi na ramię. - To trochę dziwne, że tak blisko podchodzi do nas.

-Tak, wiem. Też się zdziwiłam, ale ja bardzo lubię wiewiórki-Odpowiedziałam szerokim uśmiechem, a wiewiórka zjechała po ramieniu Lucy.-Tak, bo jest jeszcze malutka. Dlatego ma wielkie oczka.

Rude stworzonko wskoczyło mi na głowę i usiadło między moimi uszami.
- Co z nią teraz zrobisz? -zapytałam.

-Sama nie wiem.-Odpowiedziałam spoglądając na wiewiórkę-Hmm.. Wiesz inne wiewiórki nie interesowały się nią. Boję się, że jest sierotą-Odpowiedziałam

- Możliwe. - powiedziałam.

-Jak myślisz. Co mam z nią zrobić?-Zapytałam a małe rude zwierzę zeszło z głowy Lucy na ziemię i zaczęła obgryzać kwiatka. Zabrałam jej kwiatka i dałam orzecha.

- Możesz jej zrobić jakieś miejsce gdzie będzie bezpieczna i gdzie będzie mogła się wyszaleć, ale uważam, że może wtedy poczuć się samotna, bez innych wiewiórek. - powiedziałam. - Nie wiem czy to dobry pomysł bo nie znałam się na wiewiórkach, ale podobnie zrobiłam gdy znalazłam malutką jaszczurkę, ale gdy podrosła wypuściłam ja na wolność. Gdy byłam mała była ona moim jedynym towarzyszem.

Popatrzyła na wiewiórkę, a potem na Lucy.
-Tak masz rację. Ej! Mam pomysł weźmiemy małą wiewiórkę i pójdziemy na łąkę, bo tam jest najwięcej wiewiórek. Tylko trzeba ją nazwać.

- Hmm...Imion jest dużo...Może Emily? - powiedziałam.

-Hmm.. Nie wiem poczekaj chwilę. Może Ruda?-Zapytałam

- No! Pasuje do niej! - powiedziałam spoglądając na wiewiórkę.

Wzięłam wiewiórkę na ramię.
-Chodź! Lecimy na łąkę..-Powiedziałam i rozprostowałam skrzydła.

Wstałam i wyszłam z polany.

Wzbiłam się w powietrze i odleciałam uważając na wiewiórkę.

Wbiegłam i czekałam na Lucy.

Wbiegłam, a za mną Happy i Max, którzy nie odstąpili mi ani na krok.

Podeszłam do Lucy. -Co oni tu robią-Szepnęłam.

- Dobrze wiesz, że Happy się ode mnie nie odklei, a Max zapewne przylazł tu bo też się do mnie przylepił. - powiedziałam z wzrokiem głupszym od Max'a i usiadłam na środku polany. Waran połozy7ł się obok mnie, natomiast Demon ułożył się w cieniu drzew, zamknął oczy i położył głowę na łapach.

Położyłam się obok Lucy, zamknęłam oczy, a wiatr leciał wprost na mnie.

Z odległości obserwowałam Max'a. Nie odzywanie się było chyba jego forma bycia miłym i w sumie dobrze bo przynajmniej było cicho i spokojnie.

Nie patrzyłam na innych. Nie byłam zainteresowana tym co robią. Czułam różne zapachy w powietrzu.

Siedziałam cicho niczym mysz. Położyłam głowę na przednich łapach, ale nadal spoglądałam niepewnie na Max'a. Nie wiedziałam do czego jest zdolny...Dopiero teraz przypomniało mi się, że Happy nie przywitał go tak oziemble jak inne osoby. Czyżby wyczuł, że jest demonem?

Otworzyłam jedno oko. Zobaczyłam, że Lucy patrzy się na Max'a. Także na niego spojrzałam. Siedział cicho i spokojnie. A ona jakby się czegoś obawiała. Położyłam się teraz na bok i zamknęłam oczy.

Nagle oczy Max'a otworzyły się, teraz zamiast czerwone były zielone. Patrzyły przed siebie, daleko w dal. Nie wiedziałam o co chodziło więc tylko obserwowałam.

Otworzyłam dwoje oczu i patrzyłam na Lucy.
-Lucy. Powiedz. Coś się dzieje?-Zapytałam patrząc się na nią.

- nie, nic. - powiedziałam odwracając wzrok od Max'a i zamknełam oczy. W tej samej chwili oczy demona z powrotem stały się czerwone, spojrzał na nas i zamknął je.

Popatrzyłam na Max'a a potem na Lucy. -Wiesz przecież, że możesz mi wszystko powiedzieć.-Powiedziałam-Możesz mi ufać-Popatrzyłam się znów na Max'a,a potem na Lucy.

- Nic się nie dzieje, nie martw się. - powiedziałam przeciągając się. Wziełam głęboki oddech. Mój czuły węch złapał wiele zapachów ptaki, kwiaty, Ille, a nawet jelenia, który spacerował w lesie, ale nie było ani śladu zapachu jaki mógłby wydzielać Max. 'Czyżby demony maskowały swój zapach?' - pomyślałam.

Spojrzałam na Max'a nieufnie, ale jednak wierzyłam Lucy. Położyłam się i zamknęłam oczy.

Tak jak często miałam w zwyczaju "wyłączyłam się". Odgłosy, które nie były podejrzane były ciche i stłumione, zapach, który wyczuwałam przez dłuższy czas również zaczął spadać na intensywności, widziałam jednak mimo zamkniętych oczu co dzieje się wokół mnie. nie wiedziałam jak to możliwe, ale nie miałam cierpliwości i humoru aby się nad tym zastanawiać. Leżałam tak i nie mówiłam nic.

Gwałtownie podniosłam głowę i zaczęłam nasłuchiwać. Szybko wstałam z miejsca odpoczynku i zaczęłam się rozglądać.Cały czas nasłuchiwałam. Położyłam uszy, obnażyłam kły i warknęłam.

Otworzyłam oczy i wstała.
- Co się dzieje? - zapytałam Illi. Spojrzałam na Max'a. Leżał najspokojniej w świecie...'Przecież gdyby działo się coś niebezpiecznego zrobił by coś' - pomyślałam.

-Puma-Powiedziałam cicho-Tak, to na pewno puma-Powiedziałam i podeszłam kawałek.

Usiadłam spokojnie. Przecież nie dość, że jest nas troje to i tak mamy demona przy sobie, nic wielkiego nie mogło się stać.

Słuch i węch mnie nie zmylił. Była to młoda puma, a poza tym samiec. Samice są agresywniejsze. Jednak nie był sam. Za nim szła jeszcze jedna puma. Jednak stara. Była samicą. Nawet starą pumę trudno pokonać.
-Lucy!Spójrz tam! Z dwoma pumami nie damy sobie rady w trójkę-Powiedziałam cicho aby pumy nas nie usłyszały.Jedna z nich w pysku niosła kawałek mięsa. Było jeszcze gorzej. Jak jedna z nich nas zobaczy będzie chciała nas odepchnąć od mięsa. mogą nas nawet zabić. Z oddali nadchodziła ciemna chmura. Aby nie padało! Nie możemy stąd odejść, bo nas zauważą, a jednak były od nas dużo szybsze. Nie wiedziałam co mam robić. Stałam jak wryta czasem spoglądając na spokojną Lucy.

Nie mówiłam nic, spoglądałam na pumy i na Max'a. Z nim nic mi się nie stanie, ale wątpie, aby próbował obornić Ille. 'Jeśli pumy jednak zaatakują to muszą najpierw udać się na mnie, wtedy demon wykończy je i będzie po sprawie, ale jak zrwróce tak od razu uwagę pum na siebie to illa zaczeni cos podejrzewać. Co zrobić?' - myślałam.

-Jak myślisz? Co robimy?-Zapytałam cicho.

-Poradzimy sobie. - powiedziałam spoglądając na Max'a.

-Nie jestem pewna. Są aż dwie.-Powiedziałam próbowałam się schylić, ale stara puma mnie ujrzała tak jak Lucy i Max'a. Przestraszyłam się. Puma zaryczała i skierowała się w naszą stronę.Patrzyłam się na nią bez ruchu. była coraz bliżej i przyspieszała druga puma jadła zdobycz, a starsza zaczęła biec i skoczyła na mnie. Jednak nic mi nie zrobiła. Przewróciła mnie na plecy i patrzyła się. Nic nie robiła. Nic z tego nie zrozumiałam. Ryknęła po raz drugi i przybiegła druga puma. Zaczęły jakby rozmawiać. Podeszła druga puma. Obwąchała mnie.  Nadal patrzyłam się jak wryta.  Stara mnie polizała. Dziwnie się na nie patrzyłam....

Patrzyłam się głupkowato na ta scenkę. Max nadal leżał. Od niechcenia otworzył oczy, spojrzał na nas i z powrotem je zamknął. 'Co tu się do dzieje!?' - pomyślałam. Odepchnełam mniejsza pumę na bok. Wtedy ta rzuciła sie na mnie. Max pojawił się jakby z nikąd przede mną i puma natychmiast się zatrzymała przestraszona tym co się dzieje. Dostała niezłego kopniaka w klatkę piersiową. Usłyszeliśmy jak łamią się jej kości. przeleciała jakieś 10 metrów i uderzyła w drzewo. Już nie wstała. 'Illa teraz nabierze mnóstwa podejrzeń... To niemożliwe, aby normalny wilk był tak silny' - pomyślałam.

Puma odeszła ode mnie i pobiegła do tamtej. -Dlaczego to zrobiłeś?-Zapytałam gniewnie do Max'a. Pobiegłam do pum nie zwracając na nich uwagi.

- Nie ma co sobie robić nadziei, już nie wstanie. Uderzenie w drzewo połamało jej kręgosłup. - powiedział niczym nie wzruszony Max. 'Skąd wiedział, że to ją zabiło?' - pomyślałam. Stałam przerażona za Max'em. 'Przecież ta puma nie atakowała, dlaczego to zrobiłam?' - myślałam dalej.

Podbiegłam do pum. Starsza położyła się obok drugiej. Ryknęła żałośnie. Siedziałam przy nich. Z moich oczu poleciały łzy. Siedziałam przy niej bardzo długo przytulona do starszej pumy.

Cofnełam się. Spowodowałam śmierć niewinnej istoty. Byłam tym przerażona.
-Lucy oni już tutaj zmierzają, wiedzą gdzie jesteś, ale jeszcze nie wiedzą o mnie. Gdy to zauważą będą próbowali odseparować mnie od ciebie. Nie możesz ode mnie się oddalać, rozumiesz? - powiedział szeptem Max wykorzystując to, że Illa była za daleko aby nas usłyszeć.
- Tak...- powiedziałam słabo. 'Illa mnie znienawidzi jak dowie się, że to przeze mnie zgineła ta puma.' - myślałam. Moje czarne oczy przepełniły się łzami. Starsza puma spojrzała na Max'a z wyrzutem.

Leżałam przy nich całą noc. Starsza puma gdzieś poszła. Prawdopodobnie poszła coś upolować. Nadal siedziałam przy martwej pumie. Jednak czasem leciały mi łzy z oczu. Byłam zdruzgotana. Jak on mógł to zrobić?!?! Leżałam, a starsza puma przyniosła jelenia. Zjadłam razem z nią. Okazało się, że jest moją jakby rodziną. Opiekowała się mną kiedy byłam mała. A martwa puma, to był jej syn.

Wbiegł i połorzył sie w cieniu drzew na drugim koncu polany

Przerażona tym co zrobiłam wybiegłam z polany kierując się w stronę jaskini. Za mną wybiegli Max i Happy.

Zauważył Lucy i wyszedł za nią

Wstałam od pum i wybiegłam. Nadal miałam łzy w oczach starsza puma dalej tam leżała.

Wbiegła. Nie miała zbytniej ochoty na szaleństwa jak zwykle to robiła, ponieważ wciąż ciążyła na niej smutek i trochę złości. Nie mogła się pogodzic, że jej bracia ją zostawili. Zamiast podskakiwac znalazła miejsce na skraju i kopała dół. Kopała i kopała, aż nagle spostrzegła się, że dół zrobił się ciut za głęboki, a ona kopie z coraz większym zapałem. Dla odmiany zakopała trochę dziury i położyła się zaraz obok niej. Zapadła w niespokojny i czujny sen. Spała, gdy nagle zaczęła się coraz mocniej wierci i wpadła do dziury. Wtedy spostrzegła, że ma mały problem-a mianowicie jest za  mała jak na tą dziurę. Wspinała się i po półtorej godziny męczarni wyczłapała się na brzeg i padła z wycieńczenia. Gdy już odzyskała siły postanowiła zakopac do końca dziurę i mocno ją ugnieśc, aby nikomu nic się nie stało. Wybiegła