Kwiatowa łąka

[Lucy]

- Nie kontroluje tego. Nie chcę do tego wracać, ale nie mogę tego powstrzymać. Stróż wiele razy mi powtarzał, abym opuściła ta watache, ale przecież może mnie conajwyżej przekonać do tego, nie ma aż takiego wpływu na moje decyzje i myśli. - powiedziałam, dopiero po chwili przypomniało mi się, że przecież nic nie mówiłam illi o stróżu i znowu zasypie mnie pytaniami. Zrobiłam krzywą minę jakbym zjadła cytrynę.

[Illa]

-Kto, to ten Stróż?

[Lucy]

-Ehhh...Stróż jest sumieniem.- powiedziałam wymijająco.

[Illa]

-Ale, czy to ty nie powinnaś nad nim panować?

[Lucy]

- Nie, oczywiście stróża jak i sumienia można nie posłuchać, ale często jest to równoznaczne ze śmiercią. Może nie jest to tak poważne jeśli chodzi o sumienie, ale stróż widzi przyszłość i mówi nam co jest najbezpieczniejsze. Jest on tylko do wypowiadania rozkazów. będzie dla ciebie milszy tylko wtedy, kiedy jesteś kimś wyjątkowym. Chociaz stróż jest w pewnym sensie aniołem zachowuje się bardziej jak demon. Nie da sie u niczego powiedziec bo zawsze cię wyśmieje. Myśli on tylko o sobie, bo jeśli osoba, której stróżuje umrze on także umiera a potem odradza się, co jest  bardzo bolesne. - powiedziałam. - Gdybym go słuchała pewnie teraz byłabym gdzieś daleko, sama, byłabym morderczynią - tego oni chcą. - dodałam po chwili.

[Illa]

-hmm.. Ciekawe czy ja mam takiego stróża,  bo wiesz ty jesteś według mnie najbardziej wyjątkową osobą jaką znam. Ty, no masz coś w sobie. taie, takie magicznego. Nie łatwo cię zastąpić. Ciebie się nie da zastąpić. Jak z nim rozmawiasz?

[Lucy]

- Stróża ma każdy, bo jak juz mówiłam jest on sumieniem, ale bardzo niewiele osób może z nim rozmawiać. O ile dobrze wiem to tylko moja watacha i jeszcze jakaś potrafią z nim porozmawiać, ale ja, ponieważ jestem ostatnią osobą z krwią mojego rodu mogę zesłać go na ziemię. Naprawdę uwierz mi mieć sumienie i na dodatek rozmawiać z nim to nie jest nic przyjemnego. Już samo przyzwanie nas przez stróża jest bolesne. Dlatego mam często takie wachania humoru. Po rozmowie ze stróżem jestem przybida i wole być sama. - powiedziałam.

[Illa]

-Hmm... Ej! A czy tego "stróża" można tak zesłać na ziemię, aby żył jako wilk?

[Lucy]

- Emm...On wygląda jak wilk, ale na ziemi żyć nie będzie, bo nie może. - powiedziałam.

[Illa]

-A dlaczego?

[Lucy]

- Różnie to bywa. Stróże dbaja także o to by na ziemi nie było zbyt dobrze, ani zbyt źle i często muszą wracac do swojego świata przedyskutować coś. Po za tym stróże są zbyt wredne i mają zbyt wielka siłe aby żyć na ziemi. To jest poprostu zakazane. jest to chyba jedyna zasada jakiej sie utrzymują. - powiedziałam.

[Illa]

-Ah! Ale nie pozwolę na to, aby ten twój stróż cię tak dręczył.-Dumnie odpowiedziałam i spojrzałam na Lucy.

[Lucy]

- To nie przez stróża. To mój umysł tak działa. Stróż nie ma tu nic do gadania bo jego propzycje mogę zawsze odrzucić. - powiedziałam. Moje oczy były już całkowicie czarne i zlewały się ze źrenicami.

[Illa]

-To co zrobimy? I co z twoimi oczami?

[Lucy]

- Nie mam pojęcia co zrobimy. To jest sprawa,którą muszę przedyskutować sama ze sobą. A moje oczy są takie bo po prostu tak już mam. Gdy jestem zła, przygnębiona, czy smutna zmieniają barwę. jest to wyznacznik "Lepiej zostaw mnie w spokoju".