Mroczny las

[Illa]

Jedynie, wilki wytrzymałe, silne i odważne mogą przeżyć w tym lesie... No i oczywiście ja 

[Damon]

Wszedł i od razu zaczą węszyć

[Damon]

Kiedy wyczuł zapach jednego z basiorów ruszył za tropem, aż zobaczył go, był to najmniejszy z trójki jednak nadal był groźny, postanowiłem go zaatakować z zaskoczenie. Schował się w pobliskie krzaki i niecałą minute później ruszył na basiora. Ku jego zaskoczeniu basior nagle sie odwrócił i ruszył na niego, Kiedy był dość blisko skoczył rozpędzony skoczył na niego i powalił na ziemię.

[Damon]

Czarny basior wybronił się w ostatniej chwili i wyrzucił mnie na kilka metrów. Kiedy się podniosłem ze wściekłością w oczach ruszyłem na niego i powaliłam na bok, unieruchamiając go

[Lucy]

Zadyszana wbiegłam.
- Damon! - krzyknełam przerażona patrząc na 2 basiory.

[Damon]

Jedna nogą nadepnąłem go na brzuch a drugą na przednie łapy by nie mógł mnie odepchnąć, jednak on wyrwał łapę i udrapnę mnie . kiedy go ostatecznie unieruchomiłem i chciałem zabić nagle zaatakował mnie z nikąt drugi basior i powalił na ziemie. Wiedziałem że nie zabije mnie teraz bo przepowiednia by się nie spełniła.Zamiast mnie zabijać unieruchomił mnie i poczekał aż drugi sie pozbiera z ziemi. Nie wiedziałem jak się uwolnić, więc zacząłem się szarpać, uwolniłem jedna łapę i szybko wziąłem kamień leżący koło mnie i walnąłem tego w głowę, basior padł nieprzytomny i dał czas na rozprawienie się z jego kolegą.

[Damon]

-Nie podchudź!- krzykną przez ramię.Rzuciłem się na niego ale ten odepchną mnie na drzewo i przygniótł odepchnąłem go a kiedy leżał na grzbiecie rzuciłem mu się do gardła i zabiłem. widząc że tamten się budzi również go zabił. Podszedł do Lusy

[Lucy]

Patrzyłam na to osłupiała. W całym ciele czułam ból. Chwiałam się jakbym mała zaraz upaść. Nie wiedziałam co robić.

[Damon]

-Już dobrze- powiedział zdyszany, dopiero teraz zauważył że jest cały we krwi.

[Lucy]

Odetchnełam głęboko i usiadłam.
- Został jeszcze jeden. - Powiedziałam patrząc w ziemie.

[Damon]

-Ten najgorszy- powiedziałem i zachwiałem sie, byłem tak wycięczony walką z dwoma basiorami.

[Lucy]

- Nigdy więcej nie rób takich rzeczy. Po to są przyjaciele, aby ci pomagać. - powiedziałam. Dopiero po chwili zauważyłam, że przecież nic nie zrobiłam, tylko się patrzyłam.

[Damon]

-I miałbym cie narazić na takie niebezpieczeństwo-powiedział siadając i nadal przeraźliwie dysząc

[Damon]

-Chodźmy do twojej jaskini tu nie jest bezpiecznie- powiedział ocieraja łapa krew sączącą mu sie z czuła

[Lucy]

Wstałam, ale nie szłam. Patrzyłam prosto w oczy Damona.
- Dla przyjaciół nieważne jest niebezpieczeństwo, ważne jest abyś żył. Ból jaki odczuwa sie po stracie przyjaciela jest gorszy od bólu fizycznego, a zwłaszcza, jeśli nic się wtedy nie zrobiło. - Powiedziałam.